اثربخشی امید درمانی بر افزایش شادکامی سالمندان

امروزه محققان حیطه­ ی سلامت به منظور بررسی افراد در محیط­ های بالینی و غیر بالینی، صرفاً شاخص‌های سلامتی را مد نظر قرار نمی‌دهند، بلکه به بررسی عوامل جامع­تری همچون شادکامی می­ پردازند. بنابراین هدف این پژوهش تعیین اثربخشی امید درمانی بر افزایش شادکامی سالمندان بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه­ آزمایشی از نوع پیش­ آزمون- پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ ی آماری شامل تمامی سالمندان مقیم سراهای سالمندان شهر کرمانشاه بود که از میان آنها سرای سالمندان فرزانگان به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شد. با توجه به معیارهای ورود به مطالعه 24 سالمند با میانگین سنی 64 سال انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت امید درمانی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه­ ی ­شادکامی آکسفورد (1989) و پروتکل امید درمانی اسنایدر (2002) می­شد. یافته­ های حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که امید درمانی بر افزایش شادکامی در سالمندان مؤثر بوده است. بدین­ ترتیب مداخله ­ی آموزشی مبتنی بر رویکرد امید درمانی می­ تواند به عنوان یک مداخله­ی مؤثر در افزایش شادکامی سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.